Motorola Moto G42 - recenzja, test, opinia i dane techniczne

Motorola Moto G42 – autonomia, piękno i odrobina wydajności

Smartfony Motoroli stopniowo zdobywają popularność, jaką miały telefony korporacyjne w połowie 2000 roku. Jeśli jednak wiele produkowanych urządzeń konkuruje na równych zasadach z najlepszymi przedstawicielami kategorii cenowych, to część asortymentu dewelopera budzi mniejsze zainteresowanie odbiorców. Tak więc bohater dzisiejszej recenzji charakteryzował się każdą szansą na zostanie bestsellerem, ale chęć producenta do zaoszczędzenia pieniędzy doprowadziła do dziwnego wyniku.

Projektanci organizacji postarali się, aby wygląd zewnętrzny nowości był naprawdę atrakcyjny. Nasycone brązy i ciemnozielone kolory obudów zapadają w pamięć na pierwszy rzut oka, a także zapożyczony z flagowców blok aparatu. Boczny czujnik odcisków palców, słynne logo marki i małe ramki ekranu dla segmentu wartości również poprawiają wygląd. 6,4-calowy wyświetlacz AMOLED nie uzyskał zwiększonej częstotliwości odświeżania, ale uzyskał wysoką rozdzielczość FullHD+ i doskonałą jasność. Dzięki temu problemy z widocznością obrazu w bezpośrednim świetle słonecznym ominą stronę użytkownika. Należy również zwrócić uwagę na wysokiej jakości warstwę oleofobową nawet na całej folii ochronnej.

Jest o wiele więcej pytań technicznych. Procesor Qualcomm Snapdragon 680 nie jest tym, co chcielibyśmy dzisiaj widzieć w gadżecie z niższej półki. Ten chipset z 4 GB pamięci RAM i kartą graficzną Adreno 610 może obsługiwać tylko stosunkowo responsywny interfejs Androida 12 i uruchamiać niewymagające gry 3D, takie jak PUBG i Call Of Duty. Fani Genshin Impact i Fortnite z pewnością będą musieli poszukać alternatywy z mocniejszym procesorem. Ale fani doskonałej żywotności baterii docenią wydajność energetyczną pakietu i baterię 5000 mAh. O szukaniu ładowarek trzeba myśleć co dwa dni. Ilość pamięci wewnętrznej jest również dobra, która osiągnęła 128 GB z gniazdem na karty microSD.

Ale aparaty główne o rozdzielczości 50, 8 i 2 megapikseli raczej nie otrzymają setek komplementów. Niedrogi sensor główny Samsung JN1 przeciętnie radzi sobie z wieczornym fotografowaniem, wpływa też na brak stabilizacji optycznej. Dobre uszczegółowienie uchwyconych kadrów można uzyskać tylko w świetle dziennym i bezruchu obiektów na zdjęciu. Jednocześnie 16-megapikselowy moduł przedni jest przyzwoity, całkiem możliwe jest tworzenie wysokiej jakości selfie. Komponent dźwiękowy nie przeszkadza, dostępny jest zarówno dźwięk stereo, jak i przewodowe gniazdo słuchawkowe. Płatności zbliżeniowe NFC też są obecne, jednak wspomniane wcześniej mankamenty nie pozwalają polecić urządzenia do zakupu ze względu na bardziej zaawansowane technologicznie i zrównoważone analogi na rynku.