Vivo iQOO Z10 Turbo+ - recenzja, test, opinia i dane techniczne

Vivo iQOO Z10 Turbo+ – nie dla każdego

Wypuszczenie na rynek bestsellerowego smartfona to niezwykle trudne zadanie nawet dla doświadczonych deweloperów. Producent musi przeanalizować potrzeby i oczekiwania użytkowników, produkty konkurencji i osiągnąć najniższą cenę za konkretny zestaw cech gadżetu. Chińska firma Vivo radzi sobie z postawionymi zadaniami. Tym samym grupa docelowa, do której skierowany jest bohater dzisiejszej recenzji, jest widoczna gołym okiem. I wygląda na to, że nowy produkt zdobędzie uznanie opinii publicznej.

Nie chcę krytykować wyglądu urządzenia. Owszem, dla oszczędności musieliśmy poświęcić pełną ochronę przed wilgocią (tylko standard IP65), a także materiały obudowy (głównie poliwęglan), ale cienkie ramki ekranu z wbudowanym czytnikiem linii papilarnych, piękne kolory monobloków i obecny blok modułów fotograficznych kryją wspomniane niedociągnięcia. 6,78-calowy panel AMOLED jest generalnie rewelacyjny. Maksymalna jasność 5500 nitów pozwoli na oglądanie treści w pełnym słońcu, rozdzielczość 2800x1260 pikseli zapewni klarowność obrazu, a flagowa częstotliwość odświeżania 144 Hz zapewni płynność. Nie mogło również zabraknąć skutecznej warstwy oleofobowej, zapewniającej naturalne odwzorowanie kolorów.

Specyfikacja techniczna to najlepsza strona urządzenia. Najmocniejszy procesor MediaTek Dimensity 9400+ w połączeniu z 12/16 GB pamięci RAM i rdzeniem graficznym Mali Immortalis-G925 MC12 osiąga szalone trzy miliony punktów w benchmarku AnTuTu, co przekłada się na doskonałą wydajność zarówno w przypadku renderowania interfejsu Androida 15, jak i w przypadku nowoczesnych gier. Wreckfest, Genshin Impact, Fortnite – wszystkie wymagające pod względem zasobów projekty działają na maksymalnych ustawieniach graficznych, a liczba klatek na sekundę przekracza 60. Występuje throttling, ale nie jest on krytyczny i nie wpływa na wydajność aplikacji. Jednocześnie pojemność baterii wynosi aż 8000 mAh, co pozwala na kilka dni pracy z mobilnym asystentem. Brakuje ładowania bezprzewodowego, ale moc przewodowego analogu wzrasta do 90 W. Pamięć RAM to 256/512 GB.

Możliwości fotograficzne nie są jednak imponujące. Oczywiście są wyższe niż w przypadku wersji podstawowej, ale wysokiej jakości zdjęć wieczornych bez szumów i rozmyć nie zapewni główny 50-megapikselowy moduł Sony LYT600 z hybrydową stabilizacją i 8-megapikselowy szerokokątny sensor. Zdjęcia dzienne można jednak publikować w mediach społecznościowych bez edycji. Dźwięk stereo jest głośny, ale nie tak basowy i dźwięczny jak we flagowcach. Płatności zbliżeniowe NFC są dostępne, sieci 5G nie zniknęły, ale FDD-LTE B7 nie, ponieważ urządzenie jest przeznaczone do działania w Chinach. Mieszkańcy Europy i krajów WNP będą musieli zadowolić się przeciętnym internetem 4G. Jeśli jednak potrzebujesz bardzo niedrogiego telefonu do gier, znalezienie alternatywy dla rozważanego urządzenia będzie bardzo trudne.